Roger Burggraeve kwam bij de medewerkers van Groot-Bijgaarden een avond spreken om hen te laten genieten van zijn vlotte woordenvloed en zijn eminente kennis. Als leidraad nam hij het verhaal van de rijke jongeling. Hij typeerde het als “een verhaal over goesting, grenzen en opvoeding”.

Het verloop van zijn uiteenzetting samenvatten, is onbegonnen werk. Ze was immers te vergelijken met een sneeuwvlaag: een warrelde tsunami van gedachten en aforismen, die je diep deed nadenken.

De spreker stelt het hard: is,onze maatschappij er een van weinig emotie en veel wet of van weinig wet en veel emotie? In die context moeten wij de vraag van de jongeling zien wat hij moet doen om het eeuwig leven te verwerven: wat moet ik doen? Er is een veelheid en verwarring van waarden.

Als je in het leven wil stappen, onderhoud dan de geboden. Hoe kan dan een verbod (negatief) de weg naar het volle leven (positief) wijzen?

Verboden scheppen ruimte voor dubbele vrijheid: keuzevrijheid en creatieve vrijheid. De weg van het leven loopt via de verboden: gij zult niet doden (eerbied, nabijheid, schroom); gij zult niet liegen (vertrouwen en betrouwbaarheid); gij zult niet stelen (het eigene en het verschil); gij zult geen overspel plegen (scheppende trouw); gij zult niet begeren wat u niet toebehoort.

Grenzen bedden de goesting in: verboden zijn de inbedding van de liefde.

Een heel deugddoende avond, waar veel werd losgemaakt.