Bemoediging voor mensen die in quarantaine zijn…

Layer2093 310ewha

Wim Corbeel zond ons een beklijvende tekst, voor iedereen die zich in deze tijden wat geïsoleerd voelt. We vonden deze zo mooi dat we het graag even met jullie delen.

Bemoediging voor mensen die in quarantaine zijn…

Daar zit je dan. In quarantaine. Misschien moest je zelfs je kamer verlaten, dat laatste restje dat nog van jou was.

Mag ik even ‘bij’ je komen? Ik zou graag wat met je delen vanuit een stukje eigen levenservaring.

Vooreerst: je mag gevoelens als kwaadheid, verdriet, ja zelfs opstandigheid een plaats geven. Praat over je gevoelens met anderen, blijf er niet alleen mee.

Je mag ook de goede dingen in jezelf zien. Denk aan de vele talenten die je in het verleden gebruikt hebt, blijf rustig hangen in die mooie herinneringen, praat erover met anderen. Ook nu ben je de moeite waard. Toen mijn grootmoeder oud was, bad ze bijna de hele dag paternosters. Ze deed daarmee zo veel goeds, dat weet ik.

Ook herkenbare momenten die elke dag terugkeren helpen: opstaan, je (laten) wassen, drie maaltijden per dag. Er zijn nog zekerheden die blijven bestaan van voor je in quarantaine moest. Andere momenten kan je zelf invullen: een spelletje patience, liedjes zingen, iets tekenen of kleuren, een tekstje uit de Bijbel (laten) voorlezen. Of kies elke dag één voorwerp uit je kamer en tracht daaraan een mooie herinnering te koppelen: je huwelijksfoto, een foto van een goede vriend(in), een kast die je doet denken aan een mooi kleed of pak van vroeger.

Ook al hebben de mensen die je verzorgen niet altijd veel tijd, durf er op vertrouwen dat ze het goed met je menen.

Misschien ben je op dit moment gelovig. Misschien wens je stiekem dat je zou kunnen geloven. Mogelijk is je geloof zachtjes aan het wegglijden of ben je kwaad op God. Vertel het Hem. De nacht dat Jezus gevangen werd, ervaarde ook Hij aan den lijve wat ‘quarantaine’ was. Hij vroeg Zijn Vader: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?”. En toch… toch is de verrijzenis gekomen. Mogelijk heb je de kracht niet meer om te bidden, en gaat ook het opzeggen van het Onze Vader je petje te boven op dit moment. Zelfs dan kan je misschien nog het enige vers van dat gebed bidden dat je een beetje het gevoel geeft je deze dag door te helpen: “Geef ons heden ons dagelijks brood”.

Je bent niet alleen. Op dit moment dragen heel veel mensen, ook al kennen ze je niet bij naam, je mee in gebed en in gedachten. Ik ben er één van. Beloofd.