Bruno Vanobbergen ontbijt met The Breakfast Club
Lees meer
Leerling Hoboken raakt jury met tekst over pleegzus
Op de prijsuitreiking van 'Junior Journalist' in Mortsel heeft leerling Bent van Don Bosco Hoboken de derde plaats kunnen bemachtigen. Bent zit in klas 2SWB en schreef over de ervaring met zijn nieuwe pleegzus A. Lees het mooie verhaal van Bent hieronder. Ter info: de namen hebben we bewust onherkenbaar gemaakt.
Inleiding
Ding dong, de deurbel ging, ik deed open en daar stond ze, met haar koffer van Elsa. Mijn nieuw zusje, A. Ik ben Bent, en ik schrijf over mijn ervaring met mijn pleegzus A..
De eerste ontmoeting
Natuurlijk ging het niet zo makkelijk als in de inleiding geschreven staat. Ik ontmoette haar eerst toen ik 8 jaar was, in “de groep”, zo noemen wij de instelling waar A. de eerste 5 jaar van haar leven spendeerde. Ik herinner het mij nog heel goed, de eerste keer toen ik haar zag, had ze haar mooiste kleren aangetrokken, haar Elsa kostuum. Ze was toen 4 jaar oud, en leefde samen met haar 3 zussen en broer.
De verhuis
Een jaar later was het zover, A. kwam bij ons wonen. Eigenlijk was het de bedoeling om nog een half jaar te wachten, maar vanwege COVID-19 kwam ze nu al bij ons wonen. In het begin was dat natuurlijk een beetje raar, maar dat is ondertussen allemaal al normaal geworden. Er zijn wel nog een paar trauma’s overgebleven zoals hechtings- en concentratieproblemen, om er een paar op te noemen.
“De groep”
Zoals ik al zei, de groep is de plek waar A. de eerste paar jaar van haar leven woonde. Maar ze woonde er natuurlijk niet alleen, ze had daar nog 2 zussen, L. en S., en 1 broer, I., wonen. Verder leefden er daar nog een twintigtal andere kinderen en ongeveer 10 begeleiders. Je zou het kunnen vergelijken met een vijf jaar lang Chiro kamp.
Op bezoek
A. gaat om de 2 weken op bezoek in “de groep”, zodat ze haar broers en zussen nog eens terug kan zien, ze belt ook elke dinsdagavond met haar moeder. We merken ook dat ze haar familie echt heel hard mist, het is dan ook normaal dat ze af en toe een traantje laat.
Waarom moest ze weg van haar huis?
Er zijn eigenlijk 2 redenen waarom ze weg moest:
1. Haar moeder had niet genoeg geld om voor haar te kunnen zorgen.
2. Klaar om een heel heftig verhaal te horen? Dus, A. heeft natuurlijk niet alleen een moeder maar ook een vader, en die vader was een beetje een speciale man, A. ziet er heel anders uit dan haar broers en zussen. Ze heeft een blanke huidskleur, terwijl al haar broers en zussen een bruine huidskleur hebben. Ze heeft blauwe ogen, terwijl al haar broers en zussen bruine ogen hebben. Dat was die vader ook opgevallen, en dus had hij door dat de moeder vreemd gegaan was. Hij werd zo boos dat hij besloot een mes te nemen, en dat in het schouderblad van de moeder te steken. De moeder is er al een geluk levend van af gekomen, maar de vader zit voor 30 jaar in het gevang voor poging tot moord.
Nu
Ondertussen leeft A. al vier jaar en half bij ons, en het gaat steeds beter en beter. In het begin wou A. niks eten, nu eet ze al heel veel. Vroeger werd ze voor alles boos en kon ze niet met die frustraties om gaan, nu wordt ze veel minder boos en gaat ze naar haar kamer als ze niet rustig kan blijven. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Om alles samen te vatten: A. heeft een heel moeilijke tijd gekend en voelde zich niet goed in haar vel. Nu gaat het al veel beter en is ze een schattig, lief, klein zusje.
