Samuel is eerste jongen in internaat Don Bosco Gent campus Sint-Pieters

Dit artikel is overgenomen uit Het Nieuwsblad.

16 uur, tijd voor het vieruurtje op het internaat Don Bosco Gent campus Sint-Pieters. Een deel van de internen eet hun koekje op aan de grote tafel, Samuel zit in de zetel met de rest. Wanneer de fotograaf een foto wil nemen, verzamelen alle twintig meisjes waar hij het komende schooljaar mee samenleeft vrolijk rondom hem. “Toen ik hoorde dat er dit jaar ook jongens gingen toegelaten worden op internaat, dacht ik dat het niet zo leuk ging zijn”, zegt Louise, een tweedejaars. “Maar nu hij er is, valt het heel goed mee.”

Sint-Pieters werd opgericht in 1907, het internaat werd in 1909 opgestart. Zo’n twintig jaar geleden liet de school voor het eerst ook jongens toe, maar het internaat bleef strikt voorbehouden voor meisjes. Er kwamen regelmatig vragen binnen van jongens, maar dat stond niet ter discussie.

Tot de school begin 2022 van bestuur veranderde. Het Sint-Pietersinstituut kwam onder de Don Boscokoepel terecht en kreeg een nieuwe directeur en een nieuwe naam. Het donkerblauwe uniform bleef onbetwist, maar over het internaat kon gesproken worden. “We surfen mee op de moderniseringsgolf”, zegt Anne-Lien Janssens, internaatsdirecteur. “Ons internaat blijft klein en gezellig, maar we willen niet langer afgesloten zijn van de wereld.”

En zo laat het internaat vanaf dit schooljaar ook jongens toe, of eerder… jongen. Samuel uit Drongen was de enige die zich inschreef. “Ik word binnenkort elf, ik heb mijn derde en vierde leerjaar samen gedaan”, zegt hij. “Het internaat was het idee van mijn mama. Toen ik hoorde dat ik de enige jongen zou zijn, vond ik dat wel jammer in het begin, maar ik ben hier graag. Thuis stoort mijn klein broertje mij tijdens het studeren, hier kan ik rustig werken.”

Samuel volgt hetzelfde schema als de andere internen: wekker om 7.15 uur, ontbijt om 7.50 uur, school, studie van 16.45 uur tot 18 uur, avondeten, vrij uurtje, kamerstudie van 19.30 uur tot 20.30 uur en om 21.30 uur terug op de kamer. Hij slaapt op dezelfde gang als zijn vrouwelijke leeftijdsgenoten. “Als er meer jongens waren geweest, gingen we een aparte slaapgang inrichten met eigen sanitair”, zegt Janssens.

“Aangezien er maar één jongen is, leek dat wat onnodig. Maar we hebben wel een barrière voorzien. Samuel slaapt helemaal op het einde van de gang. Tussen hem en de kamers van de meisjes ligt nog een bureau en de slaapkamer van opvoedster Ann. Als er meer jongens bijkomen, herevalueren we de situatie.”

Amelie die enkele kamers verderop slaapt, zit er alleszins niet mee in. “Ik heb niets anders gekend”, zegt ze. “Dit is mijn eerste jaar.” Sophie daarentegen zit al vijf jaar met enkel meisjes op internaat. “Toen ik begon, nam dat de druk wat weg”, vertelt ze. “Maar we begonnen als snel te ijveren om ook jongens toe te laten. Toen we hoorden dat dit vanaf dit schooljaar zou gebeuren, waren we heel blij. Omdat we dachten dat alle jongens zouden toegelaten worden.”

Het oorspronkelijke plan was om langzaam op te bouwen en dit schooljaar enkel jongens van de eerste graad toe te laten, maar daar werd dan toch van afgestapt. Het werd niet breed gecommuniceerd, maar alle jongens zijn welkom vanaf dit schooljaar. “Ik vind het uiteindelijk wel goed dat er maar één jongen is gestart”, zegt Sophie. “Waren het er twee, dan hadden die meteen samengeklit. Nu werd Samuel meteen opgenomen in de groep. Het is alsof we er een klein broertje bij hebben.”

Volgens Ann Van Aken, die al meer dan twintig jaar opvoedster is op het internaat, is de dynamiek weinig veranderd sinds er een jongen bij is. “Onze activiteiten zijn altijd al genderneutraal geweest, net zoals onze living”, zegt ze. “Het enige dat veranderd is, is dat er nu ook een mannelijk icoontje aan de toiletdeur hangt. (lacht) Samuel is natuurlijk maar een eerstejaars, bij een zesdejaars was dat mogelijks anders geweest… maar oudere jaren zijn even welkom hoor.”

De komende jaren zal het aantal jongens nog toenemen, daar is Ann zeker van. “Het eerste jaar dat ze jongens toelieten op school, waren er ook maar een vijftal inschrijvingen. Zoiets moet groeien”, zegt ze. “Dit jaar was er nog interesse van andere jongens, maar die zagen het niet zitten om met zo weinig te zijn. Volgend jaar zal dat wel ander zijn. Samuel heeft de basis gelegd.”