"Deze jongeren hebben iemand nodig die voor hen opkomt"
Lees meer
Het Plusproject bestaat in november vijf jaar(1). Andel, Alex, Babs, Ben en Katrin vormen het leidinggevende team. Zij vangen leerlingen op met lastige leerkrachten, en leerkrachten met lastige leerlingen. Pech voor wie niet in Lier op school zit, want de werking is uniek in Vlaanderen. We maken kennis met Alex, een van de pioniers en voordien 20 jaar werkzaam bij Don Bosco Vremde. ‘Ik doe mijn job écht graag’, zegt hij, en zo voelt het ook.
Wij willen de ongekwalificeerde uitstroom van leerlingen verminderen. Soms gaat het gewoon niet zo gemakkelijk bij leerlingen en lukt het allemaal even niet meer … dàn kunnen ze bij ons terecht voor een traject.
Het is voor alle partijen beter dat we die jongeren zo snel mogelijk bij ons hebben. Daarom vragen we aan de scholen niet te wachten om jongeren bij ons aan te melden, tot ze in een tuchtprocedure zitten. Als het echt escaleert, is het moeilijker om er iets aan te doen.
Jongeren geven aan dat onze aanpak werkt en dat we een rustpunt zijn. De cijfers bevestigen de positieve ervaring: onze aantallen groeien en ze ons beginnen te kennen. Maar deze cijfers zijn ook alarmerend: het aantal jongeren die behoefte hebben aan individuele begeleiding is immens! Dit schooljaar staat de teller op 120 individuele begeleidingen; naast een 40-tal klasbegeleidingen.
We zijn heel laagdrempelig en dat slaat wel aan bij de jongeren. De voorbije jaren waren er vooral derdejaars uit het BSO, maar het aantal zesdejaars uit het TSO en ASO groeit(2). Die groep ziet schoolleven even niet meer zitten en dan moeten we hen over de eindmeet motiveren of coachen.
Leerlingen komen hier alleen als ze daar zelf achter staan. Tegen jongeren met weinig motivatie, zeggen we: ‘Komt ne keer piepen’, en dan is het ijs meestal wel gebroken.
De exacte cijfers van Lier ken ik niet, maar het verbaast me niet. Wij proberen heel hard tegen de ongekwalificeerde uitstroom te vechten. Zonder onze werking, merken we dat scholen jongeren sneller de deur wijzen.
Dat denk ik niet. De grootste groep van onze gasten, zitten in het vierde jaar of lager en zijn nog niet bezig met een job. Er zijn natuurlijk gasten van achttien die zeggen: ‘ja ik stop met school, ik ga werken’. Maar de aantrekkingskracht van de arbeidsmarkt is volgens mij niet meer dan de druppel die de emmer doet overlopen.
Je merkt dat, de scholen in de eerste plaats. Jongeren die ineens minder presteren of wat moeilijker doen in de klas, geven signalen waarmee leerlingenbegeleiders naar ons komen. Dan hoor je: ‘Seg, Alex, misschien kan Plus wel iets voor hem of haar betekenen?’ En dan gaan we in zee met die jongere.
Dat is een moeilijke vraag, want wat is de reden waarom hij uitstapt? Zo was er iemand waarmee we wel wat watertjes hadden doorzwommen, en opeens zei hij: ‘Nee, ik stop er mee’. Hij was meerderjarig en is dan in de Quick gaan werken. Daar liep ik hem soms tegen het lijf. Hij bedankte me voor alles wat we hadden gedaan en zei dat hij over een jaar zou proberen om een diploma te halen via het tweedekansonderwijs. Zulke jongeren zijn er ook natuurlijk, want allemaal kun je ze niet redden … al klinkt ‘redden’ zo negatief.
Er zijn moeilijke klassen, maar die gasten blijven goeie gasten. Blijf geloven in die jongeren. Het is niet omdat ze het uithangen of een moeilijk jaar hebben, dat het slechte gasten zijn. Wij hebben een andere band met de jongeren, wij zijn geen leerkrachten, en dat is een meerwaarde als je over iemand zijn toekomst oordeelt. We merken dat leerkrachten hierdoor meer ruimte geven aan de jongeren en dat is belangrijk.
Bron: Don Bosco Vlaanderen 2019/5
1 School Time-outproject PLUS is een samenwerking tussen alle Lierse scholen, stad Lier, Arktos en Don Bosco Vremde.
2 Zo’n 80 à 90 leerlingen van de 120 individuele begeleidingen, komen uit het 4de jaar secundair onderwijs of lager.